Yahudiler ve Nuhilik

Yahudilik, İsrailoğulları'nın, Sina Dağı’nda Tanrı ile yaptıkları ahdin dinidir. Bu ahit çerçevesinde İsrailoğulları, Tanrı’nın seçilmiş kavmi olmuşlardır. Yahudi kutsal metinleri incelendiğinde Yahudiliğin yalnızca Yahudi milletine has bir din olduğuna dair bir açıklama olmamasına rağmen Yahudiler, Yahudiliği kendi milli dinleri olarak kabul etmektedir. Yahudilerin, Yahudiliği milli olarak kabul etmeleri, onların misyonerlik faaliyetlerinde bulunmadıkları düşüncesini akıllara getirmektedir. Ancak bazı Yahudi otoritelerin Yahudiliğin yayılmasını kutsal bir görev olarak kabul ettikleri ve bazı peygamberlerin İsrailoğulları ile birlikte başka milletlere de peygamberlik yapmakla görevlendirildikleri ifade edilmektedir. Öyle ki Rabbi Eleazar, Yahudilerin sürgüne gönderilmesindeki amacın daha çok mühtedi kazanmak olduğunu söylemektedir.

Yahudilikte M.S. II. yüzyıldan itibaren dışarıdan gelip Yahudi olanların problemlere neden olmaları misyonerlik faaliyetlerinden vazgeçilmesine neden olmuştur. Yahudiliğe giriş için daha sert kurallar koyularak, gerçek anlamda Yahudi olamayacak olanların dine kabulü zor hale getirilmiştir. İlerleyen süreçte Yahudiler misyonerlik yapmaktan vazgeçmiş ve kendi arzusuyla dine girmek isteyenlere dahi zorluk çıkarmıştır. Bu durum Yahudi âlimler tarafından Yahudi olmayanların durumunun ne olacağının tartışılmasına neden olmuştur.

Yahudi olmayanların durumunun ne olacağına dair Yahudi alimler Tevrat yorumlarından hareketle Nuhilik anlayışını geliştirmişlerdir. Buna göre insanların kurtuluşu için Yahudi olma zorunlulukları olmadığı kabul edilmektedir. Yahudiler, Adem’den sonra insanlığın ikinci atası olarak Nuh’u kabul etmekte ve bütün insanları Nuhoğulları olarak görmektedir. Daha önce de ifade ettiğimiz gibi İsrailoğulları Sina vahyi ile diğer insanlardan ayrılarak özel bir konumda yer aldıklarına inanmaktadır. Ancak Yahudilere göre geride kalan insanlar Nuhoğulları olma statülerini devam ettirmektedir. Tanrı’nın İsrailoğulları ile Sina’da yaptığı ahitte vermiş olduğu emir ve yasaklar, yalnızca Sina vahyine muhatap olan İsrailoğulları için geçerlidir. Oysa vahye muhatap olmayan Nuhoğulları, Sina vahyinden önce tabi oldukları ilahi kuralları sürdürmeye devam etmektedir. Ancak Nuhoğulları içerisinde farklı inançların ortaya çıkması ile bir bütün olarak kabul edilen Nuhoğulları arasında da bölünmeler yaşandığı bilinmektedir. Nuhi kavramı ile Nuhoğulları içinden ayrılmayan ve Nuh kanunlarına bağlı kalanlar ifade edilmektedir.

Yedi maddeden oluşan Nuh kanunları sırasıyla;

1. Putperestlikten kaçınmak,

2. Küfürden kaçınmak,

3. Zinadan, özellikle akrabalar arası zinadan kaçınmak,

4. Adaleti sağlamak, adil ve dürüst olmak,

5. Kan dökmemek,

6. Hırsızlık yapmamak,

7. Canlı hayvandan et koparıp yememektir.

Yahudiler tarafında bu yedi ilkeyi kabul eden ve bunlara uyan kimselerin kurtuluşunun mümkün olduğu kabul edilmektedir. Ancak yine de bu kurtuluşun Yahudilerle aynı derecede olmadığı vurgulanmaktadır. İslam’da putperestliğin yasaklanması ve tek tanrı inancının olması nedeniyle Müslümanlar Nuhi olarak kabul edilmektedir. Başlangıçta Hıristiyanlar sahip oldukları tanrı anlayışlarından dolayı Nuhi statüsünde kabul edilmemiş olsalar da günümüzde Hıristiyanlarda Nuhi statü de görülmektedir.