Minimalizmin Derin Sadeliğini Keşfetmek

Minimalizm, 1950’nin sonlarından Amerika’da başlamış olan, resim, heykel, mimari, müzik alanında görülen ve sadeliğe vurgu yapan bir akımdır. İlk olarak minimalist sanat çalışmalarıyla bilinen Rus, Kazimir Malevich, sanatın artık dine ve devlete hizmet etmek istemediğini, nesneler için değil yalnızca kendisi için var olması gerektiğini söylemiştir. Ayrıca Malevich, “Siyah Kare” adlı eseri ile minimalist sanata dikkat çekmiştir. Sanatta sadeliğe vurgu yapan minimalizm buna ek olarak insan hayatında olması gereken sadeleşme için de kullanılmaya başlamıştır. Minimalizm zaman içerisinde sanatla sınırlı kalmayarak 1980’lerde abartılı yaşamlara karşı tepki gösteren bir duruş sergilemiştir. 

Sanayileşme ve üretimin artması ile birlikte bir tüketim toplumu yaratılmıştır. Reklamlarda gösterilen markalar ve moda dünyasının rekabeti, kullanılan ürünlerin bir statü göstergesine dönüşmesine neden olmuştur. İnsanlar bu tüketim hırslarını beslemek için daha fazla çalışıp daha fazla harcamaya başlamıştır. Ancak artan tüketim, insanların doyumsuzluğu ve buna rağmen mutlu olamamaları, reklamlarda verilen mesajların doğru olmadığını göstermiştir. Kapitalist sistemin dayattığı istifleme anlayışı bir hastalığa dönüşmüş, fazla ve gereksiz eşyalar nedeniyle insanların hayat kaliteleri düşmüş, eşyaya olan bağlılık nedeniyle insanlar toplumdan soyutlanmışlardır. Minimalizm tam bu noktada tüketime bağımlı olmuş ancak hala huzuru bulamamış kişilere alternatif bir yol olarak sadeleşmenin nasıl olması gerektiğini göstermek istemiştir.

20. ve 21. yüzyılda popüler hale gelen ve bir yaşam felsefesi olarak hayatımıza giren minimalizmi, sadelik ve fazladan olanın ortadan kaldırılması olarak tanımlamak mümkündür. Minimalizm hayatta daha önemli olduğu düşünülen şeye odaklanabilmek için hayatı ele geçiren gereksiz diğer her şeyden kurtulmanın gerektiğini söylemektedir. Minimalizmi seçen kişinin, tüketime olan bağlılıktan kurtularak mutluluğu başka yerde arama cesaretine ulaşacağı kabul edilmektedir. Minimalizm sayesinde insanların materyallere değil de, ruha ve deneyimlere önem vermeye başlayacağına inanılmaktadır. Hızla ilerlememizi isteyen sistemin içinde minimalist olmanın hayatın yavaşlamasını sağlayacağı ve hayata değer katacağı kabul edilmektedir. 

Minimalizm, bir şeyin eksikliği demek değildir. Ayrıntılar için zaman, para, enerji harcamak yerine esas olanlara odaklanmak için hayatta yer açmaktır. Minimalizmde kesin sınırlar belirlemek mümkün değildir. Çünkü kişinin ihtiyacı olan şeylere sahip olması vurgulanan minimalizmde, kişilerin ihtiyaçlarının son derece bireysel olması bir standart belirlemeyi mümkün kılmamaktadır. Bu sadeleşmeyi yapacak olan, minimalist olmayı amaçlamış kişinin kendisidir. Bu nedenle yalnızca yüz eşya ile yaşamak, küçük evlerde oturmak, çocuk sahibi olmamak gibi gerçek üstü heveslere kapılıp yarı yolda kalmamak için kişinin bulunduğu şartlara ve yaşam tarzına uygun sadeleşmeyi belirlemesi gerekir.

Minimalizmi benimsemek, modern anlamda olduğu gibi yalnızca estetik değişimlerle değil, dünya ile ilişkimizi yeniden tasavvur etmek için bizlere yeni bir yol açmaktadır. Minimalizm sayesinde, hayatımızda gerçek anlamda ihtiyaç duyduğumuz şeyleri keşfetmeyi öğrenerek, kaybettiğimiz yaşama özgürlüğünü elde etme şansı yakalamaktayız. Minimalizm, aşırı ve sürekli uyarımla dolu bir dünyada hayatımızda gerçekten önemli olan şeyler için yenilenmiş bir takdiri bulmaya yönelik dönüştürücü bir yol sunmaktadır.