Kutsal Kitap’ta Geçen Davut ve Golyat Anlatımına Farklı Bir Bakış

Davut ve Golyat’ın birebir karşı karşıya geldikleri ve Davut’un küçük cüssesiyle dev Golyat’ı yenmesi Kutsal Kitap’ın en önemli anlatımlarından biridir. I. Samuel kitabında detaylı olarak anlatılan ve bugün hakkında farklı açıklamalar yapılmasına neden olan Davut ve Golyat’ın mücadelesi Kutsal Kitap’ta anlatılanlara göre kısaca şöyledir;

Efratlı Yişay’ın en küçük oğlu olan Davut, babasının sürüsüne çobanlık yapmaktadır. Kral Saul döneminde yaşayan Yişay’ın iki büyük oğlu o dönemde Filistilerle yapılan savaşta görev almaktadır. Bir gün Davut ağabeylerine yiyecek götürmek için onların yanına yani savaş alanına gitmiştir. Tam bu esnada dev Golyat’ın İsraillilere meydan okuduğunu duymuştur. Bu meydan okuma karşısında bütün İsrailliler korkuya kapılmıştır. Orada bulunanlardan bazıları aralarında, Golyat’ı öldüren kişiye Kral Saul’un kızını vereceğini ve ailesini vergi ödemekten kurtaracağını vaat ettiğini konuşmaktadır. Hem meydan okumayı hem de İsraillilerin aralarında konuştuklarını duyan Davut; "Bu sünnetsiz Filistli kim oluyor da yaşayan Tanrı'nın ordusuna meydan okuyor?" demiştir. Davut’un bu sözlerini duyan Saul, Davut’u yanına çağırtmış ve Davut krala, bu dev adamla kendisinin savaşacağını söylemiştir. Çok genç ve savaş konusunda tecrübesiz olduğunu düşünen Saul, bunun mümkün olmadığını söylese de Davut kendisinin sürülere bakarken ayılarla ve aslanlarla nasıl mücadele ettiğini söyleyerek ısrarda bulunmuştur. Davut’un kendinden emin olan bu tavrı üzerine Kral Saul, Davut’un Golyatla savaşması için hazırlanmasını emretmiştir. Ancak kuşandığı savaş zırhına alışkın olmadığı için Davut onlardan kurtulup eline sopasını ve cebine beş adet taş alarak Golyat’ın karşısına çıkmıştır. Anlatılanlara göre Golyat üç metre boyunda devasa büyüklüktedir ve Davut’u görünce onu hemen alt edeceğini düşünmüştür. Golyat, Davut’u görünce ona; “Ben köpek miyim ki üzerime sopalarla geliyorsun, bana gel de seni kırdaki kuşlara yem edeyim” demiştir. (I. Samuel 17:43-44) Bu sözler üzerine Davut; "Sen kılıçla, mızrakla, palayla üzerime geliyorsun. Bense meydan okuduğun İsrail ordusunun Tanrısı, her şeye egemen Rab'in adıyla senin üzerine geliyorum.” diyerek cebinden bir taş çıkarıp, Golyat’a fırlatmış ve taşın alnına çarpmasıyla Golyat yere devrilmiştir. Davut, bunu fırsat bilip hızla Golyat’ın kılıcını alıp onu oracıkta öldürmüş ve başını kesmiştir. Dev Golyat’ın ölümünü göre Filistliler ise hızla oradan uzaklaşmıştır. (I. Samuel 17:1-51)

Kutsal Kitap’taki bu anlatıma göre Davut’un, dev Golyat’ı yenmesi Tanrı’nın Davut’un yanında olması nedeniyle gerçekleşmiştir. Ancak yakın tarihte metin üzerinde yapılan bazı çalışmalar sonucunda Golyat’ın akromegali adı verilen bir hastalığı olabileceği tartışılmaktadır. Hipofiz bezi rahatsızlığı olan akromegalinin, Golyat anlatımlarında olduğu gibi devliğe neden olacağı bilinmektedir. Ayrıca II. Samuel 21:16-19 ve I. Tarihler 20:4-6’da geçen ifadelerden hareketle Golyat’ın kardeşlerinin de büyük oldukları anlaşılmakta ve buradan da dev cüsseli olmanın Golyat ailesinde kalıtımsal bir rahatsızlık olabileceği ifade edilmektedir.

Kutsal Metin’deki Davut ve Golyat anlatımı incelenmeye devam ederken dikkat çeken başka bir konunun da Golyat’ın görme problemi olduğu görülmektedir. Golyat, Davut’u gördüğünde ondan, kendisine doğru gelmesini istemesi ve Davut’un elinde tek bir sopa olmasına rağmen “bana sopalarla mı geliyorsun?” diyerek “sopalar” şeklinde çoğul konuşmasının nedeninin görme problemi olduğu iddia edilmektedir. Akromegali rahatsızlığının ilerleyen düzeylere ulaştığında göz sinirlerine yaptığı baskı yaptığı ve bu nedenle görmeye engel olduğu bilinmektedir. Bu da Golyat’ın neden Davut’un yanına gelmesini istediğini ve elinde tek bir sopa tutmasına rağmen neden birden fazla sopa varmış gibi konuştuğunu açıklamaktadır.

Golyat ile ilgili yapılan bu çalışmaların test edilme imkanı olmaması bunların yalnızca iddia olarak kalmasına neden olmaktadır. Ayrıca yapılan bu tarz okumaların tıbbi bir okuma yöntemi olduğu ve Kutsal Metnin tamamının bu şekilde okunması sonucunda anlatılan pek çok durumun bir tür rahatsızlık olarak kabul edilebileceği söylenmektedir. Örneğin; “Kral Saul Tanrı'dan gelen kötü bir ruh tarafından etkilenmemiş ve aslında bipolardı” yahut “Peygamber Hezekiel'in korkunç vizyonları Tanrı'dan gelen mesajlar değil, paranoid şizofreninin sonucudur” gibi çıkarımlarda bulunmanın önünü açmaktadır. Bu da anlatılanların o dönemdeki bağlam içerisinde değerlendirilmediğini göstermektedir. Bu nedenle günümüzde bilimin bu dar görüşlü yapısının eleştirilmesi gerektiğine inanılmaktadır.